تحلیل نابرابری فضایی در برخورداری از کاربری‌های خدمات شهری؛ نمونة موردی: شهر یزد

از مهم‌ترین دغدغه‌های برنامه‌ریزان و مدیران شهری، نحوة توزیع، تخصیص منابع و خدمات شهری به‌صورت عادلانه در مناطق مختلف شهر برحسب نیازهای جامعة شهری است. توزیع‌نشدن بهینة خدمات میان مناطق و محلات مختلف شهر زمینة بروز مسائل ناشی از بی‌عدالتی‌ها و نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی را فراهم می‌آورد. این پژوهش با هدف بررسی و تعیین نحوة تخصیص و تمرکز منابع و خدمات شهری با تأکید بر رویکرد نابرابری فضایی در نواحی مختلف شهر یزد انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی و همبستگی و روش گردآوری داده‌ها، کتابخانه‌ای و تکنیک‌های استفاده‌شده شامل شاخص ویلیامسون، آنتروپی شانون، تاپسیس و ضریب مکانی و همبستگی اسپیرمن و پیرسون است. یافته‌ها بیان‌کنندة توزیع ناعادلانة تعدادی از تسهیلات و خدمات شهری در بین نواحی مختلف شهر یزد است. به علاوه نحوة توزیع فضایی خدمات شهری نشان از تمایل کاربری‌های اراضی شهر یزد به سمت تمرکز و قطبی‌شدن در بعضی نواحی دارد؛ همچنین رابطه‌ای بین رتبة برخورداری با تراکم جمعیتی نواحی وجود ندارد. یافته‌ها برقراری این رابطه را در گذشته نشان می‌دهد.  در پایان پژوهش برای کمک به افزایش عدالت فضایی در نواحی شهری یزد برمبنای ضریب مکانی، اولویت‌بندی کاربری‌های پیشنهادی در هر ناحیه مشخص شد.